Święto upamiętnienia ofiary rzezi wołyńskiej i innych mordów dokonanych na obywatelach II Rzeczypospolitej przez ukraińskich nacjonalistów 11 lipca 1943 roku . 11 lipca to rocznica tzw. krwawej niedzieli, będącej punktem kulminacyjnym masowych eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez OUN, UPA, wspieranych przez lokalną ludność ukraińską.

W Dzierżoniowie uroczystości z okazji 79. rocznicy ludobójstwa dokonanego na obywatelach Polski rozpoczęły się 10 lipca mszą świętą w kościele pw. Królowej Różańca Świętego w Dzierżoniowie o godz. 10.30. Była ona sprawowana w intencji ofiar ludobójstwa banderowskiego na Kresach. Po mszy odbyło się spotkanie modlitewne przed pomnikiem upamiętniającym pomordowanych duchownych. Natomiast 11 lipca, na terenie cmentarza komunalnego, o godz. 15.30 odbyły się oficjalne uroczystości. Rozpoczęły się odegraniem hymnu państwowego, po czym nastąpiły przemówienia okolicznościowe, zapalenie zniczy i złożenie wiązanek, uroczystości zakończono odśpiewaniem Roty.

Od kilku dni dokładnie śledzę wpisy na tzw. portalach patriotycznych. Z wyjątkiem jednego artykułu w https://dorzeczy.pl/kraj/320122/co-dalej-z-wolyniem.html  autorstwa Wojciecha Golonki "Co dalej z Wołyniem?" nie ma ani słowa o Krwawej Niedzieli 11 lipca 1943 roku na Wołyniu.
W mojej rodzinie żywa jest pamięć o okrutnie zamordowanym dziadku w Komarnie, dlatego jestem rozczarowany i zawiedziony. Ponownie Zjednoczona Prawica zrobiła krok wstecz, ciekawy jestem kto przełożył "wajchę". Poprawność polityczna wzięła górę nad pamięcią o ofiarach rzezi wołyńskiej i innych mordach dokonanych na obywatelach II Rzeczpospolitej przez ukraińskich nacjonalistów w czasie II wojny światowej, wspieranych przez lokalną ludność ukraińską. Jest to "typowy przykład naginania historii do potrzeb współczesnej polityki".
Rozumiem i zgadzam się z tym, że należy wspierać Ukrainę, walczącą z barbarzyńską Rosją bo walczą również w obronie naszego kraju i Europy. Ale kiedy słyszy się wypowiedź ambasadora Ukrainy w Niemczech, który bronił Stepana Banderę, odpowiedzialnego za rzeź wołyńską i oskarżył Polaków o zbrodnie na Ukraińcach, to włos na głowie się jeży. I nikt mnie nie przekona, że to jego prywatna opinia. Ambasador reprezentuje swój kraj i wypowiada się w jego imieniu. Wnioski zostawiam czytelnikom. Wybaczyć i pojednać się można tylko z tym który uzna swoje winy i poprosi o wybaczenie, to tylko tyle i aż tyle!
Zdaniem Pawła Lisickiego, w polskiej narracji historycznej pojawia się coraz częściej zaskakujący wątek. Polega on na tym, że Polacy zaczynają dokonywać z Wołyniem tego, co Niemcy zrobili z nazistami. – Czyli sprowadzamy to, co działo się na Wołyniu, tylko do radykalizmu nacjonalistów UPA, zarządzanych przez Niemców. Wybielić i uznać, że w tym, co się wydarzyło, nie brała ludność ukraińska. Myślę, że tego typu narracja się pojawia i w dużym stopniu będzie dominowała w głównym przekazie. To oznacza zafałszowanie rzeczywistości: – W ten sposób oddajemy pamięć o ofiarach, które zginęły na Wołyniu, a później w Małopolsce Wschodniej. (https://dorzeczy.pl/)

Na zakończenie zacytuję słowa Humpty Dumpty z artykułu "Pamięć zastąpili nienawiścią" (https://niepoprawni.pl/blog/humpty-dumpty/pamiec-zastapili-nienawiscia) z które zmuszają mnie do przemyślenia: "Wrzawa wokół Rzezi Wołyńskiej, podnoszona akurat teraz, gdy Ukraina krwią zmywa wszystkie swoje byłe i niebyłe winy, to nic innego jak tylko kolejna odsłona uprawianej od lat rosyjskiej propagandy". Coś w tym jest!

Wieczny odpoczynek racz dać bestialsko pomordowanym Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.

Optymizmem napawają mnie słowa wypowiedziane przez prezydenta Andrzeja Dudę 11 lipca 2022 roku na Skwerze Wołyńskim w Warszawie - prawda musi być mocno i jasno wypowiedziana. Ale, co jest w tym wszystkim ogromnie ważne i co bardzo mocno chcę podkreślić, właśnie w tym czasie - bo choć jest dramatyczny, to w tym kontekście straszliwym Wołynia, rzezi wołyńskiej, ludobójstwa, które tam miało miejsce, na wschodzie, tych wszystkich relacji, potem akcji Wisła, tego wszystkiego, co tak trudne w naszej wspólnej historii i dramatycznej pamięci, trzeba jasno i mocno powiedzieć: nie chodziło i nie chodzi o zemstę, o żaden odwet. Nie ma lepszego dowodu na to, niż ten czas, który mamy teraz. Choć tak trudny, to zarazem to, co dzisiaj dzieje się między Polakami i Ukraińcami, jest najlepszym tego dowodem, że nie chodzi o zemstę. Nie chodziło i nie chodzi o żaden odwet. Nie ma lepszego dowodu na to, niż ten czas, który mamy teraz. To, co dzieje się między Polakami a Ukraińcami, jest tego najlepszym dowodem. A pamięta cały naród. Nie ma Polaka, który nie wiedziałby, czym była rzeź wołyńska. A jednak wyciągają ręce, jednak niosą pomoc. Indywidualnie, ale też zbiorowo – całemu społeczeństwu i państwu. Nie chodzi o zemstę, nie chodzi o to, by pognębić, by zabrać. (…) Tam, na tym trudnym stole w naszej historii między Polakami a Ukraińcami, gdzie tyle razy leżał karabin, topór, widły, sękaty kij, położony został chleb i ręka została wyciągnięta, by pomóc i ona została przyjęta z wdzięcznością i często ze łzami. Być może ze łzami, bo tam też ta wstydliwa pamięć też tam jest. Ale każde działanie, każda zemsta, rodziła kolejną zemstę i to jest ostatnia rzecz, której potrzebujemy.
Spodziewałem się, że w 79. rocznicę "krwawej niedzieli" przywódca Ukrainy odniesie się do zbrodni wołyńskiej. Liczyłem na przeprosiny za tę zbrodnię i uznania jej za ludobójstwo, co byłoby prawdziwym przełomem w postawie politycznego przywództwa Ukrainy. Tak się jednak nie stało.