Na początku 1945 r. sytuacja militarna i polityczna III Rzeszy wydawała się przesądzać jej los. Wielka ofensywa sowiecka rozpoczęta w czerwcu 1944 r. doprowadziła do utraty przez Niemcy ogromnej części Europy Środkowej, a straty w sprzęcie i ludziach były niemożliwe do odtworzenia. Porażka ostatniej wielkiej ofensywy w Ardenach przekreślała niemieckie marzenia o zawarciu kompromisowego pokoju z mocarstwami zachodnimi i kontynuowaniu wojny ze Związkiem Sowieckim. Wciąż zgodna współpraca sojuszników sprawiała, że dla obserwatorów realistycznie oceniających sytuację Niemiec było jasne, że wykluczone jest powtórzenie sytuacji z listopada 1918 r., gdy wojna zakończyła się zawieszeniem broni. Dążeniem Wielkiej Trójki było doprowadzenie do bezwarunkowej kapitulacji Niemiec oraz ich całkowitego podporządkowania woli Narodów Zjednoczonych.
Źródło: https://krakow.ipn.gov.pl/

Uroczystości w Dzierżoniowie odbyły się 8 maja 2022 na Skwerze Solidarności, przed Pomnikiem Pamięci Losów Ojczyzny. Rozpoczęły się o godz. 11.00. W programie m.in. odegranie hymnu państwowego, przemówienia okolicznościowe, program artystyczny uczniów Szkoły Podstawowej nr 5 oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Dzierżoniowie oraz składanie kwiatów i wieńców. Biorący udział w występie zaakcentowali solidarność z Ukrainą, jest ona dziś ofiarą brutalnej wojny napastniczej ze strony Federacji Rosyjskiej, która rozpoczęta została decyzją jednego człowieka - Putina. Giną ludzie, ostrzeliwane rakietami i pociskami artyleryjskimi są miasta, mordowani są cywile, gwałcone kobiety i dzieci, zniszczeniu ulegają osiągnięcia społeczeństwa Ukrainy, owoce pracy ostatnich trzydziestu lat i długiej historii narodu. Najeźdźca łamie podstawowe zasady prawa międzynarodowego i pogrąża Europę w krwawym konflikcie.

O "wyzwolocielach" z Armii Czerwonej wspomina jeden z uczestników uroczystości - Kiedy późnym wieczorem przyszli po mojego Ojca miałem 8. lat, dzisiaj mam 75, ale aresztowanie Taty na trwałe utrwaliło mi się w pamięci. Było dwóch cywilów i umundurowany milicjant (MO), po latach dowiedziałem się, że cywile to agenci z Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa w Rzeszowie. Ojciec został zabrany z domu tak jak stał w piżamie, bosy, został skuty i zniknął na prawie dwa lata. Dopiero po kilku miesiącach Mama dowiedziała się, że jest w areszcie PUB w Rzeszowie. Był żołnierzem Batalionów Chłopskich, kiedy po wkroczeniu sowietów do Tarnobrzegu zorientował się, jaki to ustrój przynieśli „wyzwoliciele”, opuścił oddział BCh współpracujący na terenie wyzwolonym z oddziałami MO oraz LWP. Wyjechaliśmy a właściwie uciekliśmy na tzw. „zachód”, osiedliliśmy się w Bartoszowie koło Legnicy. Tato przez kilka miesięcy ukrywał się u swojej cioci w Chocianowie. Pamiętam jak opowiadał, że podczas okupacji przez ponad rok ukrywał się przed gestapo w kryjówce wydrążonej w sianie w stodole i dziwnym zrządzeniem losu również w wyzwolonej Polsce musiał ukrywać się tym razem przed komunalistycznymi „wyzwolicielami”. Rodzicom wydawało się, że tutaj można będzie ukryć się i rozpocząć nowe życie. Stało się jednak inaczej. Ojciec ujawnił się 9 kwietnia 1947 roku w PUB w Jaworze, korzystając z amnestii z 22.02.1947 r. skierowanej do żołnierzy i działaczy polskiego podziemia antykomunistycznego. Obietnic amnestyjnych nie dotrzymano. Zebrane w toku przesłuchań informacje posłużyły do późniejszych represji wobec ujawnionych i dotarcie do osób nadal prowadzących walkę. I to spotkało również mojego Ojca, jego samowolne opuszczenie oddziału nie zostało mu zapomniane i pod koniec 1954 roku został aresztowany. Z więzienia wyszedł na mocy amnestii z 15 kwietnia 1956 r. Po powrocie powiedział, że przeżył gehennę.

Jak zwykle od lat pamiętaliśmy o tym ważnym wydarzeniu, o którym należy przypominać szczególnie pokoleniu młodych Polaków. Wierzymy, że kolejne rocznice Narodowego Dnia Zwycięstwa będą obchodzone jak zwykle uroczyście i godnie.
Organizatorzy dziękują uczestnikom uroczystości, do zobaczenia w przyszłym roku.