Fragonard Jean-Honoré. Francuski malarz. Urodził się w roku 1732 w Grasse w Prowansji, zmarł w roku 1806 w Paryżu.  Był czołowym przedstawicielem stylu rokoko (wespół ze swoim nauczycielem Boucherem). Wśród jego lekkich, często zabarwionych erotyzmem prac znajduje się Huśtawka (1766 - Wallace Collection, Londyn). Jednym z protektorów malarza była madame de Pompadour. Fragonard był synem kupca bławatnego. W wieku 13-tu lat Jean-Honoré zostaje oddany na naukę do kancelarii notarialnej, lecz tam czas spędza na rysowaniu. Za namową notariusza rodzice umieszczają go w pracowni malarskiej.  Przez sześć miesięcy studiował rzemiosło malarskie u Chardina, a potem u Bouchera. W 1752 roku zdobył nagrodę Prix de Rome, a następne trzy lata spędził w Paryżu w pracowni Carle van Loo. Później wyjechał do Włoch gdzie przebywał w latach 1756-1761. Znalazł się pod silnym wpływem prac Tiepolo. W roku 1793 zostaje członkiem Commune des Arts, a na początku roku następnego konserwatorem powstającego muzeum Luwru. Niezwykle obfita twórczość Fragonarda zakończyła się wraz z wybuchem rewolucji francuskiej. W czasie ostatnich piętnastu lat swojego życia, dzielonych pomiędzy Grasse i Paryż, chociaż otoczony przyjaźnią Davida, zaprzestał malować. Ponad pięćset obrazów i tysiące rysunków Fragonarda odsłaniają osobowość znacznie bogatszą niż Bouchera, a jego skłonność do fantazjowania, jak np. w Fontaine d’Amour, wyprzedzała ducha romantyzmu. Jego syn, Alexandre Evariste, malarz dekorator, oraz bratowa – Marguerite Gérard, byli jego uczniami. Encyklopedie multimedialne.