Wyczółkowski, Leon (ur. 1852 Huta Miastkowska k. Siedlec, zm. 1936 Warszawa). Uczył się w Klasie Rysunkowej u A. Kamińskiego, R. Hadziweicza i W. Gersona w Warszawie (1869-1873), w ASP w Monachium u A. Wagnera (1875-1877), w SSP w Krakowie u J. Matejki (1877-1879). Początkowo, pod wpływem Matejki, malował obrazy historyczne. W latach osiemdziesiątych tworzył sceny "salonowo-buduarowe", portrety, wykazujące niekiedy wpływy Maneta, a także studia rodzajowe, pejzaże. W latach 1890-1896 malował impresjonistyczne obrazy z motywami pracy (Orka na Ukrainie). Od 1894 pojawiły się obrazy symboliczne (Skamieniały druid). Po 1900 tworzył portrety, martwe natury i pejzaże (często pastelami), w tym górskie (Mnich nad Morskim Okiem), w których dzięki dematerjalizacji motywu przedstawienia dostrzec można zapowiedź sztuki abstrakcyjnej. Inspirował się sztuką Dalekiego Wschodu. W niektórych obrazach pojawiły się związki z secesją i postimpresjonizmem.
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1973).