Alfred Sisley (1839-1899), malarz francuski pochodzenia angielskiego. Urodzony w Paryżu, studiował w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych i od 1862 w Atelier Gleyre. Zapisał się w historii sztuki jako jeden z najwybitniejszych pejzażystów drugiej połowy XIX wieku. Początkowo bliski stylowi barbizończyków oraz G. Courbeta i C.J.B. Corota, był obok C. Moneta najbardziej konsekwentnym impresjonistą (uczestniczył w wystawach 1874, 1876, 1877, 1882). Malował głównie pejzaże z okolic Paryża, odznaczające się delikatnym kolorytem, oddające przejrzystość powietrza, grę refleksów świetlnych na wodzie i śniegu. Z jego płócien bije niezwykła świeżość. Przyroda na obrazach Sisleya otulona promieniami słońca i pogrążona w przezroczystym powietrzu odsłania swój najbardziej świetlisty ton. Niektóre prace: Widok Montmartre (1869), Powódź w Port-Marly (1876), Śnieg w Louveciennes (1878), Kanał w Loing (1892). Sisley należał do grupy francuskich impresjonistów zajmując wśród nich znaczące miejsce. Krytycy określają go mianem jednego z "małych mistrzów" impresjonistów. Mimo licznych zalet twórczość Sisleya nie została za jego życia doceniona w należytym stopniu, w odróżnieniu od twórczości wielkich mistrzów impresjonizmu. Artysta umarł w samotności, nieznany, zapomniany nawet przez wielu dawnych przyjaciół . Dopiero po śmierci, i to w niedługim czasie, płótna (około 900) i grafiki tego niezwykłego malarza zostały docenione przez krytyków i publiczność. Ta publiczność, której gustom nigdy nie chciał się podporządkować, została zmuszona do przyjęcia sisleyowskiego widzenia natury.