Sandro Botticelli urodził się około 1444(5) roku we Florencji w rodzinie garbarza jako Alessandro di Mariano Filipepi. Uważany jest za jednego z najważniejszych malarzy florenckiego Renesansu. Terminował u złotnika, następnie u malarza Fra Filippo Lippi, wreszcie w warsztacie malarza i rytownika Antonia del Pollaiuolo (co daje się dostrzec w wadze, jaką zawsze będzie przykładać do rysunku). Od 1470 roku Botticelli ma już własny warsztat, w którym realizuje zamówienia wielkich rodzin florenckich, gównie Medicich, dla których tworzy portrety, sceny biblijne, mitologiczne - również obrazy inspirowane wpływami neoplatońskimi. W 1481 Botticelli jest jednym z niewielu artystów zaproszonych do Rzymu do dekoracji ścian Kaplicy Sykstyńskiej. W latach 90. pod wpływem Savonaroli porzucił pogodny i liryczny ton i malował ekspresyjne i pesymistyczne obrazy religijne (Maria Magdalena u stóp krzyża około 1500, Mistyczne Narodzenie 1501, sceny z życia św. Zenobii około 1500-1505). Jego malarstwo charakteryzuje zamiłowanie do detalu, precyzyjna, dekoracyjna linia oraz chłodny i czysty koloryt. Zmarł w roku 1510.
Dotychczas malarze ograniczali się głównie do przekazywania rzeczywistości według wzorca filozofów starożytnych. Humanistyczne pojmowanie rzeczywistości przeniesiono na tematy chrześcijańskie, które tak jak dawniej wywierały imponujący wpływ na sztukę. Od połowy wieku zarysowało się jednak nowe pojmowanie antyku, którego idee coraz bardziej przenikały do kultury odrodzenia. W drugiej połowie wieku obok obrazów o tematyce chrześcijańskiej zaczęły pojawiać się coraz liczniej sceny ze świata greckich mitów i bóstw. W obrazach zaczął dominować symbolizm.