Bosch Hieronymus, właściwie Jerome van Aeken (ok. 1450-1516), niderlandzki malarz religijny schyłku średniowiecza. Jeden z najbardziej oryginalnych malarzy europejskich wszechczasów, zarówno jeśli chodzi o zawartość myśli, jak i styl. Ceniony za oszałamiającą wyobraźnię i znajomość charakteru człowieka. Pochodził z rodziny malarzy. Żył i tworzył w s’Hertogenbosch w Brabancji (ob. Holandia). Jego twórczość dzieli się na 3 okresy. W okresie młodzieńczym (ok. 1475-1485) tworzył obrazy o mniej skomplikowanej symbolice i uproszczonym rysunku, przedstawiające alegorycznie potraktowane sceny z codziennego życia. Malował też obrazy religijne. W okresie dojrzałym (ok. 1485-1505) malował obrazy przedstawiające apokaliptyczne i halucynacyjne sceny zaludnione setkami drobnych potworkowatych postaci, łączących cechy owadów, zwierząt i ludzi. Obrazy Boscha są jakby moralizatorsko-dydaktycznymi kazaniami i mają często satyryczny wydźwięk. Typowe dla jego malarstwa są postaci grzesznych, zbłąkanych ludzi opętanych przez szatana i zło tkwiące w nich samych, oraz otoczonego przez demony samotnego, sprawiedliwego eremity, który jest wzorem postawy moralnej.  Był wybitnym kolorystą. Zapoczątkował malarstwo rodzajowe w Niderlandach. Oddziałał na rozwój pejzażu. Stworzył własną ikonografię. Wymyka się wszelkim określeniom stylistycznym i typologicznym. Trudność odczytania treści jego obrazów sprawiła, że wiązano niegdyś Boscha z tajnymi heretyckimi sektami czy okultyzmem. (Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1974)